امروز مصادف است با سالروز آزادی اسرای جنگ تحمیلی، ضمن گرامیداشت این روز بزرگ عرض ادب داریم خدمت تمام آزادگان سرافراز ایران اسلامی
✍ علی محمد نظری
یکی از آثار شوم هر جنگی اسارت نیروهای طرفین جنگ است، علی رغم کنوانسیونهای بین المللی در خصوص حق و حقوق اسرای جنگی طریقه برخورد با اسرا بستگی به نوع نگاه و حاکمیتی کشورها دارد. در جنگ تحمیلی حکومت عراق یک حاکمیت به تمام معنا خشن بود، و زمانیکه در مقابله با رزمندگان ایرانی دچار شکست می شد این خشونت شدت وحدت بیشتری پیدا میکرد، بمباران شهرها، موشک زدن به مناطق مسکونی، حتی برخورد با شهروندان خود عراق و سر انجام واکنش آنها نسبت به اسرای جنگی همه این رفتار ناشی از خشم و عصبانیت و شکست های سنگین در میدانهای نبرد بود.
رزمندگان ایران اسلامی در دوران دفاع مقدس خود را برای همه شرایط آماده میکردند، از شهادت گرفته تا نقص عضو و البته اسارت ، اما اسارت یک گزینه منفور بود و شاید کمتر رزمنده ای به آن فکر میکرد. دلیل اصلی هم این بود که نیروهای ما با عشق و علاقه و انگیزه دینی و معنوی و بر اساس تکلیف بدلخواه خود وارد این میدان سخت شده بودند.
معمولا اسرای جنگی ما در دو وضعیت گرفتار و در دام دشمن می افتادند. یکی هنگامیکه دشمن حمله می کرد و مناطقی را تصرف می نمود و در این بین برخی از نیروها به دلایل مختلف، یا مجروح بودند و قدرت برگشت نداشتن یا آنچنان درگیر جنگ با دشمن بودند که غافلگیر می شدند و…
یکی هم زمانیکه ما عملیات داشتیم و در برخی موارد این عملیاتها به موفقیت کامل نمی رسید، یگانهای عمل کننده در اجرای ماموریت بدلیل وضعیت دشمن پیشروی یکسانی نداشتند، و یا برخی از انها اصلا موفق نمی شدند به اهداف مورد نظر برسند، در چنین شرایطی دشمن از شکاف های ایجاد شده استفاده و یگانهای پیشرو را دور میزد و نیروها را محاصره می نمود،، شدیدترین مرحله جنگ در اینگونه لحظات اتفاق می افتد رزمندگان حماسه ساز ما برای رهایی از محاصره دشمن تا توان آخر می جنگیدند و دشمن هم برای تکمیل پیروزی خود نهایت فشار را وارد می کرد.
همانطوریکه عرض کردم گزینه اسارت در ذهن هیچ رزمنده ای نمی گنجید زیرا همه رزمندگان عزیز ما شهادت را یک فیض عظیم الهی برای خود میدانستند و چون حقیقتا بر اساس اعتقاد خود بر این باور بودند به تنها چیزیکه در جنگ فکر نمی کردند اسارت بود . اما با این حال طبیعی بود که آنها در برخی موارد در شرایطی قرار می گر فتند که هیچ راه و گزینه ای نداشتند و اسارت ناخواسته تنها سرنوشتی بود که پیش پای آن بود.
در دوران اسارت علاوه بر تلاش برای تضعیف عقیده مذهبی اسرا با هماهنگی منافقین که در آن زمان نیروی رسمی ارتش عراق محسوب می شدند تلاشهای فراوانی می شد تا اسرا جذب سازمان آنها شوند ویا بعنوان جاسوس فعالیت کنند، اما در هر دو مورد با شکست سنگینی مواجه شدند، و این خود نشان دهنده این بود که اسرای ما حتی در بدترین شرایط حاضر به همکاری با دشمنان نشدند. و محبوبیت آنان در بین مردم ما بدلیل پایبندی به اصول و ارزشهای ملت در دوران سخت اسارات است.
یاد و خاطره همه حماسه سازان ایران اسلامی گرامی باد
» سایر یادداشت های ارسالی را مطالعه کنید (اینجا / کلیک نمایید)
» خبرها و گزارش های “بخش شهدا و ایثارگران” را مطالعه کنید (اینجا / کلیک نمایید)