جمعه , ۱۰ فروردین ۱۴۰۳

یادداشت / سد گاشمار (معشوره) اولویت باشد اما نه همه ی خواست ما از دولت و مجلس

نسیم دلفان – یادداشتی قابل تأمل از فعال رسانه‌ای شهرستان دلفان در حاشیه سفر دو روزه رئیس مجلس شورای اسلامی و هیات همراه به لرستان و توقف چند دقیقه‌ای در یکی از روستاهای محروم دلفان

✍مهدی کیانی‌ برخورداری
در خبرها هیاهوی آمدن دکتر قالیباف همه را دست به قلم کرد
هر کس به اندازه ی سهم خود ؛عده ای از رنج بیکاری نامه نوشتن تا به او برسانند و عده ای از بلاتکلیفی های هیجده ساله ی قشری که هنوز با دستان گچ آلود در پی سر پناه هستند.

برخی هم مطالبه ی دلفانیان را تمام و کمال سد گاشمار معرفی کردند در حالیکه گرچه اولویت است اما همه ی سهم مردم دلفان از مطالباتشان نیست.

کاش دکتر قالیباف بیشتر از چند دقیقه و برای چند ساعت مهمان دلفانیان بود تا او را به شهرک متروک صنعتی علیمیرزایی دعوت می کردیم تا بداند با احیای هر قسمت و خیابان از این شهرک می شود کار ایجاد کرد و لانه های احداثی کبوتران را به دست باد می دادیم و با به بار نشستن تابلو‌های پوچ نشان سرود شادی می خواندیم

کاش قدم زنان به سمت گاشمار می رفت تا در راه ها و شاه راهها دل در گرو طبیعت بکر دلفان بگذارد و بداند دلفان می تواند قطب گردشگری باشد و ظرفیت و پتانسیل های زیادی دارد

اگر می توانستم و شانه ی سیاسیونی که دکتر را احاطه کرده بودند به من اجازه ی نزدیک شدن به ایشان را می داد او را به زمینی به مساحت آنچه لازم است در سراب غضنفر خاوه می بردم که بداند سهم دیار دلفان از شهرک صنعتی سراب غضنفر فقط یک تابلو است.

کاش می شد با اتومبیل ایشان را از سمت گاماسیاب به دلفان بیاوریم شاید دیدن عرض جاده مجابشان می کرد که این قتلگاه را زودتر تعریض کنند شاید خانواده های بعد که درصف عزا دار شدن هستند نفس راحتی بکشند.

کاش آنقدر صمیمی بودم با دکتر قالیباف که ایشان را به فوتبال در زمین چمن دلفان دعوت می کردم البته به اجبار بدون تماشاگر چون سالهاست در انتظار احداث سکوهای تماشاگران هستیم.

قطعا اگر نزدیک ظهر می آمد مهمان خانه یکی از مادران کار می شدیم تا مهر مادر بودن را و کدبانو بودن و عاطفه پرور بودن را با مادران میدان نشین شهر تجربه کند و بقچه ی مهرآفرین مادران را که به وعده ی صد میلیارد گره کورش زده اند با کمک ایشان باز می کردم.

کاش آنقدر فرصت بود که پیاده تا سد تاج امیر می رفتیم شاید وعده های هر ساله ی آبگیری در دهه فجر را به بار می نشاندیم.

ای کاش های زیادی با شنیدن خبر ورود دکتر قالیباف به دیار فراموش شده ی دلفان به ذهنم خطور می کند که فقط حسرتش نصیبمان شد.
کاش چنان یارغار بودیم که پیاده تمام شهر را با هم قدم می زدیم تا زیر پوست شهر بر ایشان نمایان می شد

اگر روستایی به جز آنجا که مهربانی اش زبانزد است و مقصد ایشان بوده از من می خواستند که حضور یابند خود نورآباد را پیشنهاد می دادم بواسطه ی امکانات سطح پایین بهداشت و‌درمانش و آب هرچند زلال اما تصفیه نشده اش

اگر می گذاشتند برای ایشان در محل احداث بیمارستان دوم چای آتشی درست می کردم تا مزه اش سالها ماندگار باشد

اگر می گذاشتند از مدارس کپری برایش دردنامه شرح می دادم تا بیشتر به عمق فاجعه پی ببرد .

البته نیک انجام گرفت سفر ایشان و قبل از نماز ظهر روستاها را ترک کرد وگرنه حتی برای وضو بخاطر مشکل دائمی قطعی آب باید تیمم می کرد

به هر حال امیدواریم ورود ایشان به خاک دلفان و لرستان منشأ خیر و محرک زدودن فقر از چهره ی دیار دلفان باشد.

مهدی کیانی برخورداری
احدی از شهروندان دلفان و فعال رسانه‌ای


» سایر یادداشت های ارسالی را مطالعه کنید (اینجا / کلیک نمایید)


Skill
50%

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *