ریاکاری جای خلوص نیت را گرفته است/چرا جوانان امروز ما بزک کرده گام در این مراسم های عزاداری می گذارند/برخی از جایگاهها مکانی شده برای تماشاگران هیئات و پاتوقی برای قرارهایی که ناموس مردم را نشانه رفتهاند!..
نسیم دلفان – رضا ملکمحمدی در یادداشتی دردناک به موضوع عاشورا و مراسمات عزاداری محرم پرداخته و عادت های امروزی و کاملأ متفاوت با دوران قدیم را به چالش کشیده است.
• وی در ابتدا به موضوع عاشورا پرداخته و سعی داشته به زیبایی هرچه تمام تر آن را مطرح کند…
عاشورا از دیرباز تجلى گر روز درگیرى حق و باطل و روز فداکارى و جانبازى در راه دین و عقیده، شناخته شده است. حسین(ع) در این روز با یارانى اندک ولى باایمان و صلابت و عزتى بزرگ و شکوهمند، با سپاه سنگدل و بى دین حکومت ستمکار یزیدى به مقابله برخاست و کربلا را به صحنه همیشه زنده عشق خدایى و آزادگى مبدل ساخت.
عاشورا اگر چه یک روز بود، اما دامنه تاثیر آن تا ابدیت کشیده شد و چنان در عمق دلها اثر گذاشت که همهساله دهه محرم و به ویژه روز عاشورا، اوج عشق و اخلاص نسبت به معلم حریت و اسوه جهاد و شهادت، حسین بن على(ع) هویدا میگردد و حتى غیرشیعیان نیز در مقابل عظمت کار آن آزادمرد سر تعظیم فرود مىآورند.
• ملک محمدی به حضور زنان در حادثه عاشورا اشاره کرده و جایگاه زن را در زنده ماندن نهضت عاشورا بیش از آنچه به آن پرداخته شده دانسته و نوشت…
حماسه عاشورا را زنان و مردانى ساختند که مرگ سرخ و شهادت را بر زندگى ذلتبار ترجیح دادند تا گلواژه آزادى و آزادگى همواره در تاریخ سبز بماند. در این حماسه خونین بیشتر به نقش آفرین مردان و یارانى که در رکاب حضرت به فیض عظیم شهادت نایل شدند توجه شده است و نقش زنان کمتر مورد توجه بوده است. تنها در حماسه عاشورا از اسوه صبر و مقاومت زینب کبرى(س) و نقش وى در پیامرسانى صحبتشده است و نقش دیگر زنان حماسه شعور و شرف و آزادگى مورد غفلت واقع شده است.
زنان مسلمانان از بدو تولد اسلام به جهانیان نشان دادند که از آگاهى و شناخت و شعور برخوردارند. بر خلاف آنچه سردمداران دفاع حقوق زن مىپندارند، در حقیقت نقش زنان در حماسه عاشورا همچون خود عاشورا جاوید خواهد ماند و آنان براى همیشه تاریخ پر بار شیعه بهترین الگوى ایمان و ایثار و اخلاص و فداکارى خواهند بود.
• نگارنده سابقه عزاداری در لرستان را به دوران اتابک لر متصل دانسته و می نویسد…
قدمت مراسم عزاداری در شهر خرمآباد را عدهای از مورخان به دوران اتابک لر نسبت میدهند. از تاریخ شروع چیزی در دست نیست ولی تنها تاریخ مکتوب در دوران قاجار است و در سفرنامه حسینعلیخان افشار فرستادهی ناصرالدینشاه به لرستان و خوزستان در سال ۱۲۲۷ شمسی برابر با محرم ۱۲۶۴ قمری که به رسم گلمالی در روز عاشورا اشاره نکرده ولی توضیحات در مورد چگونه عزاداری مردم این دیار را بیان نموده است.
• وی در ادامه با اشاره به خلوص نیت در عزاداری های بدون ریای سابق نوشت…
من از روزگاری سخن میگویم که مردم بیریا و خالصانه در تکیهگاه امام حسین(ع) خدمت میکردند و در این راه سراغ نام و نشان نمیگشتند.
روزگاری که پیراناش چهره در نقاب خاک کشیداند مردمانی که عاشقانه شانه به شانه هم در غم و شادی درکنار هم بودند. محلاتی که وصلتهای قومی داشتند ولی در این ایام زن و شوهر تا روز دهم محرم از یک دیگر جدا میشدند تا با آرامش بیشتری این ایام به خاتمه برسد. دورانی که گاه با مخالفتهای حکومتیها، مردم مجبور بودن جهت عزاداری سالار شهیدان به قبرستانها و بیابانهای اطراف شهر میرفتند. در آن دوران منصبهای رییس و سخنگو معنایی نداشت، چون دوربینی وجود نداشت و با ورود دوربین فیلمبرداری به مناطقی چون لرستان، دو دستگی، ریا دورغ و… به وجود آمد!
البته از این تکنولوژی اشخاص زیادی فراری بودند. فرار نه به معنی ترس به دلیل این که عاشقانه گام برمیداشتند و اجرشان را از صاحب اصلی میگرفتند. اگر به عدهای بیحرمتی نشود بحث من کلی است. پیرغلام آقا باید در طول سال، حسینی عمل کند خدمترسان و مشگلگشا باشد و در محلهای که در دههی اول محرم یادشان میافتد بچهی آنجا هستند، حضور داشته باشد و در رفع مشکلات مردم شرکت کند و هزاران امر به معروف و نهی از منکر انجام دهد.
• چرا جوانان امروز ما بزک کرده گام در این مراسم های عزاداری می گذارند…
کمی در خود بنگریم بیبینیم ما در طول سال حسینی عمل میکنیم و یا فقط در دهه اول محرم حسینی میشویم؟! عزاخانه امام حسین(ع) مکانی مناسب جهت انسانسازی است. سالهای گذشته بودند کسانی که از اینگونه مجالس تغییر روش داده و راه حسینی را در زندگی پیشه کردهاند اما حال با رفتارهای ناشایست برخی از ما که از قالب انسانیت هم در حال خارج شدنیم، برخی از زنان و دختران با آرایش تاسفبار و لباسهایی که عدهای از پیر و جوانان را از راه به در میکنند در این مراسم شرکت میکنند!
به خون امام حسین قسم که این حرکات کفر است و ظلمی است در حق کسانی که در راه پاسداری از خاک این مرز بوم جانشان را برای آرمانهای امام و انقلاب هدیه کردند.
• کجای کار قرار داریم؟…
روز عاشورا با سنت کهن و ماندگار خود چه میکنیم؟ وقتی جوانان ما با آینه به خود مینگرند و موهای فشن خود را با گل امام حسین حالت میدهند. راه امام حسین آزادگی بود و امام نخواست آزارش به کسی برسد. ما چگونه و با اجازه چه کسی جایگاه عزاداری خود را دقیقاً در جنب بیمارستانها(در برخی شهرها مانند خرم آباد) قرار میدهیم در حالی با نصب تابلوهای بوق زدن ممنوع در حاشیه بیمارستانها این مهم را اعلام کردهایم؟
به یکتایی خدا سوگند که برخی از ما عوض شدهایم! افکارمان معاملهگر شده و نذر و نیازهایمان را با ائمه معامله میکنیم. در عوض خواستههایمان نذر میکنیم و حتی آن را هم به فقرا نمیدهیم! خودمان با اقوام نوش جانش میکنیم!
برخی فقط با علمگیری ژست عزا میگیرند. برخی ادای سر دسته بودن در میآورند تا جلوی دیگران خودنمایی کنند. صف جلو هر دسته زمانی مختص ریش سفیدان و پیرغلامان بود و اکثراً افراد سرشناس و مورد احترام جامعه جلو میایستادند. این نشان از اصالت هیأتها و محلهها بود که باعث غرور و سرفرازی مردم فلان محله میشد.
اما امروز همه چیز وارونه شده است! بزرگان یا با دیدن این وضعیت در منازل خود عزاداری میکنند و آنهایی هم که حضور دارند در گوشه و کناری میایستند و جلودار شدن دستهجات مکانی شده برای افرادی که …
تکیهگاه امام حسین خادم داشت و با هزینه جمعی مردم و چند تن از ریشسفیدان محلات که از و ضعیت مالی نسبتاً خوبی بهرهمند بودند بر پا میشد اما امروز هیأتهای عزاداری در حالی هزار و یک عنوان دارند که بیشتر هزینهها را یا دولت تقبل میکند و یا درب منزل از همسایهها پول طلب میکنند. متاسفانه برخی از این پستهایی که از نام آقا امام حسین در هیأتها نصیب عدهای خاص شده، به قدرتی بدل گشته برای استفادههای شخصی!
• در سخنم کنایه نیست، ولی درد هست!
چون نام و راه آقا امام حسین(ع) آنقدر کبیر و ارزشمند است که با این سوء استفادهها کمرنگ نمیشود ولی مردمی که نظارهگر این مسائل هستند دیگر در منزل به عزاداری میپردازند نتیجهاش این شده هیأتها هر ساله از جمعیت عزادارانشان کاسته میشود و این خود جای نگرانی دارد چون نسل ما باید تاریخ و حماسه عاشورا را به نسل بعدی منتقل نماید.
من جا نماز آب نمیکشم.خود گناهکارتر از آنم که بخواهم کسی را ارشاد کنم ولی دردم این است برخی از مسوولان هیئات مذهبی درست دهه اول محرم در محله قدیم خود آفتابی میشوند! دوست عزیز اصلا ًخانوادههای امروز این محله را میشناسی؟ میدانی چه مشکلاتی دارند؟ از دختر بیجهیزیه فلان کس خبر داری و هزاران درد دیگر؟
سوالم از برخی که دائیه خوشصدایی دارند و مجالس ختم را در مساجد و قبرستانها ختم میکنند این است تا به حال در کفن و دفن یک آدم مفلس شرکت کردهاید؟ کدام بار تسلی خاطر بازماندگان اینگونه افراد را به جا آوردهاید؟ ولی در مقابل در مراسم افراد مرفه و صاحب جایگاه و منصب شرکت میکنید و میکروفن را چنان محکم میگیرید که نوبت به عدهای نرسیده و قهر کردن را به ماندن ترجیح میدهند!
چرا تا چشمتان به یک مسوول میخورد خودتان را گم میکنید؟ دم از مسائلی میزنید که اصلاً به شکل و قیافه شما نمیآید؟ بارها مشاهده شده بغضهایتان تا ورود یک مسوول نمیترکد و با ورود فلان مدیر و مسئول یکباره بغض نمادینتان شروع به فوران میکند و چنان شروع به گریستن میکنید که گویی …
• گریه برای امام سفارش شده چون برای زنده ماندن نهضت حسین(ع) و عاقبت به خیری خود ما نیاز است نه اینکه اهل بیت به آن نیازمند باشند…
عزیزان! به خون به ناحق ریخته امام حسین(ع) امام و اصحابش نیاز به گریههای ما ندارند و این ما هستیم که به شفاعت آنها نیازمندیم. ما باید ادامهگر راه آنها باشیم. راهی که خون خود و یارانش را بر سرآن نهاد.
در خود بنگریم حقالناس از سر و کله ما بالا میرود و دم از فلسفه عاشورا میزنیم و گریههای یزیدی سر میزنیم! شرم بر ما! اگر برای شهیدان عاشورا عزاداری میکنیم چرا حتماً باید جلوی دوربین باشیم؟ چرا بر بلندی قرار میگیریم؟ چرا خود و نیای خود را پشت بلندگوها معرفی میکنیم؟ بر ما چه رفته که به یک باره این همه تغییر کردهایم؟! به خدا قسم همه چیز سر جایش قرار دارد و این ما هستیم که عوض شدهایم!
• برخی از جایگاهها مکانی شده برای تماشاگران هیئات و پاتوقی برای قرارهایی که ناموس مردم را نشانه رفتهاند!
اگر ایام محرم به استانهای هم جوار رفته باشید حتماً دیدهاید که هیچ شهری به اندازه ما جایگاه عزاداری ندارد! برخی از جایگاهها مکانی شده برای تماشاگران هیئات و پاتوقی برای قرارهایی که ناموس مردم را نشانه رفتهاند!
آیا ما عزاداریم یا تماشاگر؟! قضاوت با اهلش.. هیچ شهری مثل ما از عکس درگذشتگان استفاده ابزاری نمیکنند! به جز عکس شهدای جنگ تحمیلی که صاحبان اصلی این گونه مراسم هستند، چه لزومی به نمایش عکسهای دیگر هست؟ اخیراً هم مد شده در زیر عکسهای درگذشتگان از جملاتی چون علمدار، پهلوان، نامدار، جوانمرد، خادمالحسین و … استفاده میشود.
• پیام واقعی عاشورا برپایی نماز بود…
امام حسین(ع) در آخرین ساعات عمرش از نماز نگذشت. پیام واقعی عاشورا برپایی نماز است. برخی از ما در روز عاشورا وضو نمیگیریم و به گل امام حسین پای مینهیم و ظهر عاشورا در حالی که نماز را نمیخوانیم به خواب عمیق فرو میرویم!
سخنم به درازا نکشانم. نگارش آشفتهام درد دلی بود آمیخته از شور حسینی و شعور حسینی که ما باید فرق این دو را پیدا کنیم تا از نام امام حسین و راه او پاسداری نماییم.
منبع : سایت یافته
زینب جان
شرمنده ایم که بهای حسینی شدن ما بی حسین شدن تو بود
و شرمنده تر آنکه تو بی حسین شدی و ما حسینی نشدیم…
دهه محرم تسلیت باد
سلام و سپاس
گزارش به موقعی بود متشکریم
دوست عزیزاز متنی که نوشتید ممنون واقعا تمام حرفهاتون بر حقه ومن نیز جوابی جزءتاسف ندارم اما مهمترین رسالت امروز ما کار فرهنگی در مورد اگاه شدن مردم از واقعیت قیام امام حسین و فلسفه واقعی قیام عاشوراست که متاسفانه این بدعتها و کج اندیشیها در میان عوام سابقه ای کهن در تاریخ این سرزمین دارد که باید سالها در مورد آگاه شدن مردمی که آگاه نیستند کار فرهنگی شود.
اجر شما با اقا امام حسین(ع)
حج نرفتیم ولی یک لک لبیک حسین /از همین جا که بگوییم خدا می آید
رخت احرام نبسته همه مَحرِم شده ایم/ خودمانیم سیاهی چه به ما می آید…
ریشه همه مشکلات و بزک کردن دخترانی از این نوع و بی غیرتی مردانی از این قماش در دوری از مکتب حسین است
بی غیرت همیشه بوده وهست مردان باغیرت هم زیادن
چرا ارزش این روز عظیم رو اینجور از بین میبرین . اندکی فکر کنید.
حداقل این روزا رعایت کنید .
آخرین میدان مظلومیت امام حسین خیابنهای تهران است و شرکت ریاکارانه افراد مشهور و جوانان بد لباس بر مظلومیت سیدالشهدا می افزاید