قابل تأمل برای مسئولین/نامه سرگشاده و دردمندانه یک جوان دلفانی

چیزی که عذابم می دهد برخورد دو پهلوی عده اندکی از مسئولین است ، من که بخاطر هزینه های سرسام آور هنوز معوقه های مراسم عروسی را پرداخت می کنم شایسته نیست که…

نسیـــم دلفـان – شهروند جوان نورآبادی که ظاهرأ تازه داماد هم هست با ارسال نامه ای دردمندانه به نسیم دلفان نوشت:

با سلام

نمی دانم در نشریه شما جایی برای انعکاس این سخن هست یا خیر یا شاید درد دلی است از بی کسی جوانی که قانون برایش سفت و سخت اجرا می شود.

من تازه ازدواج کرده ام یعنی حدود سه ماه است سرپرست خانواده هستم ، در خانواده من پدر ۷۶ ساله ، مادر ۶۶ ساله ، خواهرای مجردم و همچنین همسر و خودم زندگی را گذرانده و با شغل کارگری…

شکایتی ندارم و شکرگذار خدا نیز هستم اما چیزی که عذابم می دهد برخورد دو پهلوی عده اندکی از مسئولین است ، من که بخاطر هزینه های سرسام آور هنوز معوقه های مراسم عروسی را پرداخت می کنم شایسته نیست عزیزان بانک (. . .) تهدید به وکیل گرفتن و لیست بدهی ها نمایند آن هم برای دو قسط معوقه

قانون حکم می کند بانک پیگیر معوقه ها باشند اما همان قانون بانک ها را موظف به داشتن مددکار نموده تا از شرایط زندگی طرف قرارداد بازبینی نمایند و مساعدت لازمه صورت گیرد ، بنده منکر عدم پرداخت تسهیلات نیستم اما موکدا عرض کردم با توجه به نوع کار اهالی نورآباد و جوانان آن و شغل ساختمانی اکثر آنها چند قسط رو با هم پرداخت می کنند اما ظاهرا قانون مان تنها امثال بنده رو شکار می کنند در حالی که هستند گردن کلفت هایی که میلیاردی وام های مثلأ تولیدی و اشتغالزا گرفتند و یه تانکر آب روی آن نوش جان کردند و بازپرداختی هم ندارند اما آزادانه زندگی می کنند و به ریش من و امثال من می خندند که برای دو یا سه قسط عقب افتاده وام اینگونه تهدید می شویم.

این مطلب رو ننوشتم که کار خودم رو توجیه کنم ، نوشتم تا بانک های ما همانطور که الزام در پراخت رو ایجاد نمونه اند داشتن مددکار در بانک ها را نیز الزامی کنند.

هر چند بانک های ما ثابت کرده اند هدف شان کسب سود است نه خدمت ، پس انتظار گزافی است داشتن مددکار در بانک هایی که هدف شان منفعت طلبی است نه خدمت.