
اینبار قصه مردمانی ساکن در روستاهای کَنَک سرخ داراخان، سیل خانعالی آباد و آبدَر از توابع بخش کاکاوند است. مردمانی که مدتهاست از بی آبی رنج میبرند و دلخوش به وعده مسئولان روز را شب کرده اند.
به گفته خودشان از هر نوع مسئول و از هر نوع وعده دیده اند و میزبانی بزرگ و کوچک را کرده اند تا شاید فرجی شود اما هیچ که هیچ
پای درد دلشان که مینشینی گریه ات میگیرد. مردمی خونگرم اما محروم.
هر روز در دغدغه آب روز را شب میکنند وبه امید فردا … و فردا باز هم همان قصه و همان داستان
♦ پینوشت – متاسفانه مشکل نبود آب مدتهاست که مردم مناطقی از دلفان را آزرده و حتما خدماتی هم انجام گرفته اما آیا کافیست . اخیرا هم که آب رسانی با تانکر مد شده که درمانی موقتی است.
حواسمان هست چقدر مهاجرت روستانشینان به شهرها زیاد شده است؟
یک سوال: آیا نباید بصورت جدی مطالعاتی انجام شود و اقدامی درست و قطعی صورت بپذیرد. آیا این اقدامات دم دستی و سرپایی تا کی میتواند جوابگوی مشکلات مردم باشد. در شهرستان چه مقدار ظرفیت آب بند و سد هست و آیا میتوان بخشی از مشکلات را با زدن آب بند و سد حل کرد؟ باید منتظر ماند و دید؟