پنجشنبه , ۹ فروردین ۱۴۰۳

شعر بومی – مریم کولیوند

… دِلِم هر جا مَچو ویر ئر نِهاتَه     (دلم هرجا میرود روبه بدبختی است) دلی پِر دیرم ئژ ئی کارِساتَه      (دلی پر دارم از این کار و بار) نِمَزونِم قِـلَم ئه چـاره نیـسه        (نمیدانم قلم چاره نویس(خداوند)) چَه نیسونی گه بازارم کِساتَه    (چه چیز نوشته که بازارم بی رونق است) نِمَزونم گََنیم ئر حاله کی …

aasarah

دِلِم هر جا مَچو ویر ئر نِهاتَه         (دلم هرجا میرود روبه بدبختی است)

دلی پِر دیرم ئژ ئی کارِساتَه         (دلی پر دارم از این کار و بار)

نِمَزونِم قِـلَم ئه چـاره نیـسه        (نمیدانم قلم چاره نویس(خداوند))

چَه نیسونی گه بازارم کِساتَه      (چه چیز نوشته که بازارم بی رونق است)

نِمَزونم گََنیم ئر حاله کی کِرد؟!    ( نمیدانم در حق چه کسی بدی کردم؟)

گه وه مرگِم خَوشالن ئی وِلاته    (که همه آرزوی مرگ مرا دارند)

ئی دوره؛ دورِ ناپـِـرســای درده    (در این دور و زمانه عجیب که درد بیداد میکند )

خُصه بیری ئو دَنگ نی وَ صِلاته     ( غصه بخوری و صدایت در نیاید به صلاح توست )

دسه شیرین وره دَم هرکه مَنی   (دست شیرین را به دهان هرکس می بری(خوبی می کنی))

مووه ئاگر؛مَکوی ئه نوم ولاته      ( آتش می شود؛ و در دنیا می افتد)

نهاته موشِنه یه؛ نه خَم و خار     (بدبختی به این می گویند نه به سختی های روزگار)

گه مَردی مِردیه وِی هَنِساته      (که مردانگی در این روزها مرده است)

چوین ئر مَردی بمنا مه نِموتم     (چون اگر مردانگی نمی مرد من نمی گفتم)

دلم هرجا مچو ویر ئر نهاته         (دلم هرجا میرود روبه بدبختی است)

………………………………………………………………………………………………..

این شعر تصویری واقعی از یک خواب است که سعی کرده ام بدون کم و کاست با تمام جزییات و مکالمات آورده شود .. تقدیم به روح بلند تمام پدرانی که همیشه و حتی در خواب هم دل نگران دخترانشان هستند!

دوه شو دیمه خاو ئه ئاسمو بین      (دیشب خواب دیدم که در آسمان بودی)

وه چَیم تَرا سِیلِم کِردِت ئسه چین   (با چشم تر(گریان) نگاهم کردی و رفتی)

وتم بوسا نچو ئه ئاسمونم             ( گفتم بمان نرو از آسمانم )

تو سرباقی نن ئر دردِ گرونم          ( تو دردی اضافه نکن به داغ های سنگینم )

سری ئاروم تکونت دا وه خه نه        ( با لبخندی سرت را آرام تکان دادی )

وتت تو بوس ئه ئی دنیای گه نه      (و گفتی تو بمان در این دنیای بد)    

وتت دی ئی زمینه؛ تنگ و تاره         ( گفتی: دیگر این زمین تنگ و تار است)

دلم چن ساله ئازیتی وهاره           (دلم چند سال است که عزادار بهار است)            

فره جور و جفام کیشی؛ ئه مردم!    (بسیار نامردی و جفا دیده ام ای مردم !)

کسی مرهم نویی ئر زخم سردم     ( و کسی برای زخم سردم مرهم نشد)

نویی یه روژ بی خم ئو خوش بنیشیم (نشد یک روز بی غم و خوشحال زندگی کنیم )

دی بسه هر چی اژ دنیا که کیشیم (دیگر بس است هر چه که از دنیا کشیده ام )

اُفیش دی گیونم ئژ دنیا رها بی       (خوشحالم که جانم از دنیا آزاد می شود)

دسه آخر دلم ئژ خم جیا بی           (و بلاخره دلم از غصه ها جدا میشود!)

گری ساکت بینو دستی تکو دا        (یک لحظه ساکت شدی و دستت را تکان دادی)

دنگی موتی بوری دنیا بیله جا        ( صدایی می گفت دنیا را بگذار و بیا)

وتت م چم نپیچ ئر پام دوام که        (گفتی اگر رفتم جلوی رفتنم را نگیر و برایم دعا کن)

تونو قرئو م چم کمتر هنام که          (ترا به قرآن قسم اگر رفتم از پشت سر صدایم نزن)

ئه یه لا کُل گیونت چی و پیِ دَنگ   (از یکطرف تمام حواست دنبال صدا رفت)

ئه یه لا تر مِنه بی کس؛ دلِ تنگ     (و از طرفی دیگر من مانده بودم و دل تنگم)

ویرِت کِرد ئر دنگ و چاره م سُزونت    (رو به صدا رفتی و روزگار مرا سیاه کردی)

پل ئر پل دارِ امیدِم رِزُونت                (شاخه های درخت امیدم را یکی یکی شکستی)

مزونم خسته بین ئه دویری یار        (میدانم خسته شده بودی از دوری یار)

هتینه ئاس ئه بی مونگی شوِ تار    ( و به ستوه امده بودی از شبهای تاریک بی ماه)

ولی کُل کَس دُما تو چاره نیرم    (ولی همه کس و کارم بعد از تو راه و چاره ای نیست)

م ئه هفت ئاسمو ئاساره نیرم       (من در هفت آسمان حتی یک ستاره هم ندارم)

بیر مه گرد؛ هماری چین م مه نم (مرا با خود ببر انگار که تو رفتی و من ماندم! )

دی بس نیه تقاص مشت گه نم ( دیگر بس نیست تقاص آن یک مشت گندم: اشاره به داستان حضرت آدم)

تو چین و فکر تنیایی منت نَرد          ( تو رفتی و فکر تنهایی مرا  نکردی)

مِنِت کرد ئه رفیقِ خُصه ئو درد!!       (مرا همنشین غصه و دردها کردی)

مریم کولیوند

۱۴ نظر

  1. دست مریزاد خانم کولیوند

  2. مرحبا به کولیون

  3. خدا نکنه که دل شما خواهر بزرگوار رو به نهات بره .
    سعی کن به هات فکر کنی انشألله .
    من هم کمک ات می کنم !

  4. نشتفته نهات اراکس نای

  5. سلام خانم کولیوند ممنون از شعرهای قشنگ و زیبایتان امیدوارم همواره صحیح و سلامت باشی که بتوانی زبان لکی را حفظ و گسترش دهی من که چند وقته وبلاگتونو دیدم عاشق شعراتون شدم انشاالله سعی کنید شعراتونو بصورت کتاب چاپ کنی تا ما بیشتر بتوانیم با شعرهای شما در ارتباط باشیم راستی میخواستم بگم منم کولیوندی هستم از فیروزآباد…

  6. سلام خانم بزرگ از حرف همزه استفاد نکن از الف سر کش دار استفاد کن. طبق حدیث انسان به انچه می اندیشد ومی گوید بر سرش می اید مواظب باش ای شاعر بزرگ لک زبان

  7. سلام خانم کولبوند عزیز. یک دنیا ممنون از شعرهای بسیار زیبا و پر از احساستون.

  8. سلام خانم کولیوند من اولین باره که شعراتو می خونم واقعا خیلی خوبند ویه جورایی احساسی بازم بنویسید .میشه بیوگرافی خودتونو بنویسید؟

  9. ه تو چههههههههه

  10. باسلام و تسلیت شهادت خبرنگارصداسیماشهیدمحسن خزایی خدمت عوامل وخبرنگاران محترم نسیم دلفان ان شا الله سعی شودازشعرهای مناسبتی به واسطه ی مناسبت های پیش رو استفاده شود از جمله رحلت پیامبراکرم شهادت امام حسن و شهادت امام رضاعلیهم السلام

  11. بسیار زیبا بود.
    برای شما خواهر گرامی آرزوی موفقیت دارم. امیدوارم در آینده نیز شاهد کارهای فاخر شما باشیم.

  12. بهترین استاد دنیا بهترین معلممم

پاسخ دادن به معقولی لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *